Nu het erop lijkt dat we het tij niet meer kunnen keren, had ik op z’n minst gehoopt dat het snel en pijnloos zou gebeuren. Een doorgedraaide asteroïde die uit z’n baan schiet of een nieuwe oerknal die in een keer een einde maakt aan al het leven op aarde. Een soort Great Reset Deluxe. IJdele hoop, want helaas blijft ons helemaal niets bespaard. Het einde van de wereld komt in slow-motion op ons af en wij kunnen enkel lijdzaam toekijken. Moeder Natuur zet het ons flink betaald en om eerlijk te zijn: dat hebben we ook verdiend. Het is niet de schuld van de millenniumbug of de Mayakalender. Nee, we hebben het dit keer echt helemaal zelf verpest met onze drang naar altijd meer.
Het is nog onduidelijk hoe en wanneer we zullen vergaan. Laat die datumprikker voor het laatste avondmaal dus nog maar even voor wat het is. Toch zijn er enkele mogelijkheden die het meest voor de hand liggen. Als we niet levend verbranden door de opwarming van de aarde of verzuipen door de stijging van de zeespiegel, zullen we wellicht verhongeren door de droogte. Een combinatie van deze drie is het meest waarschijnlijke scenario. Ik zei al: niets blijft ons bespaard. Natuurlijk is er ook nog de kans dat er een nieuw dodelijk virus opduikt. En ik heb het nog niet eens gehad over de nucleaire dreiging uit het oosten. Kapot gaan we, hoe dan ook. Opties genoeg.
De eerste tekenen van het einde van de wereld zijn al zichtbaar. Ik noemde al de hitte en de droogte, maar ook de zogenoemde Ruiters van de Apocalyps zijn al in het wild gespot. Ze rijden niet op paarden, maar op mechanische landbouwvoertuigen. Deze ruiters vervuilen het land met uitstoot van giftige pesticiden en laten hele gebieden dood en verdord achter. De natuur sterft langzaam uit. Daarnaast blokkeren ze regelmatig de toevoer van voedsel. Op termijn is het dus de keuze uit geen voedsel vanwege mislukte oogsten of voedsel dat is vergiftigd. Eet smakelijk.
We hebben er een puinhoop van gemaakt. Door lang de verkeerde keuzes te maken, het financiële belang voorop te stellen en altijd te denken aan winst en groei. Tegen iedere prijs. De aarde is oververhit en moet dringend afkoelen. Met hopen, bidden, uitstellen, wegkijken en goedpraten gaat dat niet lukken. Als we de zondvloed nog even willen uitstellen – en dat is op zich best een goed idee - zullen we moeten veranderen. Het systeem moet veranderen. Dat bereik je niet door een snelweg te blokkeren of een minister te bedreigen. Als we niets doen hebben boeren over tig jaar geen erf, maar een rivier voor de deur. Dan houden ze zeekoeien en waterkippen. Dat lijkt me voor niemand leuk.
Comments