Ze is hooguit een jaar of 35, de serveerster van Bar-Restaurant La Tasca in Barcelona. Het haar strak in de knot en het gezicht even strak in de plooi. Met lood in de schoenen gaat ze de vier tafeltjes op het terras af om de bestellingen op te nemen. De gasten zijn deze zaterdagochtend voornamelijk locals die zijn aangeschoven voor een simpel ontbijtje. En ik, de toerist uit Nederland, die hier eigenlijk niet in het plaatje past.
Een oudere man aan het tafeltje verderop bestelt zonder enige schaamte zijn derde biertje. De klok zegt dat het bijna kwart over elf is. De serveerster knikt alleen en pakt de lege flesjes van de tafel. Deze drinkt hier vaker zijn biertjes. Mijn vermoeden is dat hij er regelmatig net een teveel drinkt. Het is geen aardige man. Zeg maar gerust een vieze vent. Dat zie je aan zijn net iets te dikke buik die onder zijn te strakke shirt uitkomt, aan zijn net te korte broek en aan het feit dat hij de serveerster net iets te lang nakijkt als ze weer wegloopt. Ze weet het.
Even later keert de serveerster terug en zet ze het volle flesje met een klap op het tafeltje van de man. Het bier schuimt wat over de rand en loopt langs de hals van de fles de tafel op. De man kijkt geërgerd, maar zegt er niets van. De serveerster slaakt een zucht. Al twee keer ontweek ze mijn blik, maar nu moet ze er toch echt aan geloven. Ze sjokt naar mijn tafel, haalt er een niet al te schone doek overheen en kijkt me vervolgens vragen aan. "Hello" is alles wat uit haar mond komt. Ze zoekt naar woorden, maar ze komen niet. Die vieze man kan ze net aan, maar om nu ook nog in Engelse volzinnen te gaan spreken, gaat te ver.
Ik glimlach naar haar. Gelukkig spreek ik best wat Spaans. "Quería un bocadillo con verduras frescas en un cortado para beber." De opluchting is zichtbaar in haar hele lijf. Er verschijnt een glimlach op haar gezicht terwijl ze de bestelling in haar boekje noteert. "Muy bien" antwoordt ze. Ze haalt nog een extra keer de doek over mijn tafel. Een klein kwartier later komt ze terug met mijn bestelling. Een broodje en een koffie. Ze heeft zelfs nog een extra glaasje water meegenomen. Haar gezicht staat niet langer op standje onweer en ineens ziet ze er niet ouder uit dan 25. De oude man fluit naar haar en mompelt dat hij wil afrekenen Ze ontwijkt zijn blik en gebaart haar mannelijke collega. Zij laat vandaag niet meer met zich sollen. En hij weet het.