Woensdagochtend 7:30 uur. De wekker gaat. Het is bijna augustus, maar met de grijze lucht buiten had het ook prima een dag in maart kunnen zijn. Nog anderhalve week tot de zomervakantie begint. Nog 11 jaar en 4 maanden tot het pensioen. Dirk (56, getrouwd met Anja, vader van twee uitwonende kinderen en wonend in een koophuis met een extra slaapkamer in Aalsmeer) had het zich allemaal anders voor zich gezien.
De dag begint met een kop zwarte koffie, twee bruine boterhammen met ham en kaas en het RTL Ontbijtnieuws. Met Jan de Hoop. Een prima vent, maar hij zit daar al jaren lang op dezelfde stoel te praten over de ene rampzalige gebeurtenis na de andere. Een beetje een sensatiezoeker is het wel. En die truien? Ook niet om over naar huis te schrijven. Dirk ergert zich aan het gehele plaatje. Dan het weer: 17 graden met kans op flinke buien. Ellende. Gelukkig gaat Dirk volgende week naar de camping in zijn geliefde Frankrijk. Niet dat hij zin heeft in die 6 uur durende nachtelijke autorit, maar Anja is nachtblind en dus komt het allemaal weer op zijn schouders terecht. En die dragen al zoveel last.
Dirk komt vandaag traag op gang. Dat laatste biertje had hij gisteravond eigenlijk niet moeten nemen. Anja had het nog gezegd, maar hij wilde beleefd zijn. Het zijn tenslotte hele gastvrije mensen, de buren van nummer 4. Dat past ook helemaal in die cultuur. Al snapt Dirk nog altijd niet waarom Dragan en Mila na de oorlog niet gewoon terug zijn gegaan naar Kroatië. Het is een veilig land. Nu woont hij naast een stel gelukszoekers. Wat moeten anderen wel niet denken? Zij krijgen alles maar aangereikt, gratis, en hij moet maar hard werken voor zijn geld.
Nog even een rondje op de sociale media voordat de werkdag begint. Eerst Facebook. Weer een nieuwe vakantiefoto van zijn broer en gezin uit Torremolinos. Op het strand. Schoonzus Annemieke is wel echt een stuk dikker geworden. Een forse vrouw. Dirk zou zo nooit met Anja op de foto gaan. Het is geen porem. Dan Twitter. Dat is het favoriete medium van Dirk. Hier kan hij anoniem zijn mening ventileren zonder dat hij er thuis of op het werk gezeur mee krijgt. Natuurlijk zijn er altijd van die deugers die op hem reageren, maar dat maakt het juist zo leuk. Die klimaatdrammers en regenboogterroristen van de Alfabetbrigade lok je zo makkelijk de tent uit. Vanavond bakt hij een extra biefstukje om te vieren dat hij de discussie rondom de klimaatgekte heeft gewonnen. Hij kreeg zelfs bijval van een bekende politicus. De enige goede in dit land en ook de enige die tenminste zegt waar het op staat. Het is een schande dat de linkse elite hem uitsluit.
Anja is inmiddels begonnen aan het huishouden. Slechte timing, want Dirk gaat net een vergadering in en de stofzuiger maakt een ontzettend irritant en zeurend geluid. Ellende. Zo had Dirk het niet bedacht toen hij begon als financieel adviseur bij de bank waar hij inmiddels alweer 13 jaar werkt. Er waren hem gouden bergen en talloze doorgroeimogelijkheden beloofd, maar het enige wat hij ooit heeft gekregen is een vulpen (10 jaar in dienst) en een nieuw beeldscherm voor in het thuiswerkkantoor. Niet dat hij gelooft in die hele Coronahysterie, maar werken vanuit huis bevalt hem wel. De beoogde functie van afdelingshoofd is vorig jaar toegekend aan een vrouw met een hoofddoek. Helemaal niet representatief voor het bedrijf, maar hem is niets gevraagd. Dat diversiteitsgedoe slaat echt volledig door.
De werkdag kruipt voorbij. Drie vergaderingen die een e-mail hadden kunnen zijn en een gesprek met de afdelingsmanager over de terugkeer naar kantoor. Daar zit Dirk helemaal niet op te wachten. Het is thuis ideaal. Geen reistijd, Anja die de lunch verzorgt en bovendien wat extra tijd om tussendoor wat dingen voor zichzelf te doen zonder dat de baas het ziet. Zo leert Dirk momenteel voor zijn Klein Vaarbewijs. Hij wil dolgraag een bootje om in de weekenden lekker te varen op de plas. Dat hoeft zijn baas allemaal niet te weten, want dat begrijpt ze toch niet. Waar zij vandaan komt hebben ze amper water en op zand kan je niet varen. Hopelijk kan hij een mooi tweedehands bootje op de kop tikken via Marktplaats.
Na werk is het tijd voor de wekelijkse boodschappen. Anja heeft last van haar rus, dus Dirk moet vandaag alleen op pad. Natuurlijk staat hij weer in de file. Altijd file in dit klote land. Het is hier gewoon veel te vol. En Rutte en zijn vriendjes blijven maar nieuwe mensen het land binnen halen. Ze komen met bussen tegelijk. Nee, Nederland is niet meer het land van zijn jeugd. In Frankrijk doen ze dat wel anders. Daar heb je nog de ruimte. Op een dag verkoopt Dirk zijn huis in Aalsmeer en verkassen hij en Anja naar een idyllisch dorpje op het Franse platteland. Een losstaand huis met wat kippetjes op het erf en misschien een kleine wijgaard erbij. Dirk heeft zich altijd al meer thuis gevoeld in de Franse cultuur. Hij past daar gewoon beter bij. Op een dag wordt zijn droom werkelijkheid en laat hij dit land vol deugers en gelukszoekers ver achter zich. Hij kan niet wachten.